Deze dag is bijna voorbij en ik heb niet veel tijd meer om hem samen te vatten want het is al bijna middernacht. Gelukkig heb ik mijn foto's als geheugensteun. Ze helpen me bij het bloggen.
Flashbacks
De dag begon goed. Maar doordat ik later iets las wat ik niet fijn vond, kreeg ik last van flashbacks. Ik haat politieke discussie. Gelukkig was ik binnen een half uur weer terug waar ik zijn wilde (met mijn brein) en kon ik het loslaten. De Picnic bracht onze boodschappen en ik zette de spullen in de kast. Ik deed nog wat andere huishouelijke klusje terwijl ik luisterde naar een podcast over Substack.
Na de lunch ๐ฝ️ schrobde ik de badkamervloer en daarna kroop ik achter mijn bureau ๐ om weer een stukje verder te werken aan een theologiestudie die ik volg. Hieronder een foto van mijn bureau en de gehaakte vlaggetjes ๐ณ️๐งถ.
Vertalen is een Zegen
Ontvoerd in Israรซl
Iemand van mijn kerkelijke gemeente stopte bij iedereen van onze huiskring een pamflet ๐ in onze brievenbus van een ontvoerde Israรซlier. Zijn vraag was of we deze persoon mee zouden willen nemen in ons meeleven en gebed. ๐ Ik dacht: prima, maar toen ik het papier ๐ in handen had kwam het opeens heel dichtbij. ๐
Degene waar ik voor mag bidden heet Carmel Gat. Ik googelde op haar naam en ontdekte een filmpje waarin ze weggevoerd werd.
Carmel, ik bid voor je.
Weltrusten